Harold
Hij was een koffiezetapparaat uit aan het zoeken. Bij de Mediamarkt, dat weet hij nog. Harold Doevelaar stond net voor de vitrine met Nespresso’s toen zijn mobiel afging. het was de arts van de eerste hulp waar hij de afgelopen dagen verschillende testen had laten doen. Een week geleden was hij zo ziek als een hond thuis gekomen. Een griepje, dacht hij nog. Maar het werd steeds erger.
’Je ziet het ze denken.
Homo, seks, hiv; eigen schuld.
Had je maar op moeten passen.’
Hij wil niet meer alleen wakker worden, alleen de afwas doen, alleen de vuilnis buitenzetten.
De behoefte aan een leven samen maakte hem soms doodsbang. ’Wie wil er nou een vriend met HIV?' Maar dan is er ook altijd weer die nuchterheid, het besef van een goed leven en de ruimte die in zijn hoofd is vrijgekomen door mensen te laten zien wie hij echt is. Wat voor leven hij ook gaat leiden, het zal er een zijn zonder geheimen.
